Przeżyłem zawał serca. Oto, jak to było

Wyobraź sobie typowy, piękny letni dzień. Słońce świeci, ptaki śpiewają, a ty złapiesz się za życie wypełnione rodziną i przyjaciółmi, kreatywnymi sklepami i pracą, którą uważasz za satysfakcjonujące. Dla mnie 12 czerwca 2014 r.

Udałem się na siłownię na jeden z moich sześciu treningów tygodniowo. Użyłem bieżni, rowerów, eliptycznych i wagowych, aby wytrącić stres, przyciąć tłuszcz i budować mięśnie. Gdy pot kapał z moich porów, a moje tętno wzrosło, pamiętam, że jestem dumny, że jako pracowita 55-letnia kobieta mogłem pozostać aktywny fizycznie.

W tym czasie pracowałem jako doradca ds. Uzależnień w ambulatoryjnej rehabilitacji narkotyków i alkoholu, wracając do domu, aby wykonywać swoją pracę jako dziennikarz, nauczanie zajęć i warsztatów oraz służąc jako minister międzywyznaniowy. Zanim moja głowa wychodziła na poduszce każdej nocy, cofnąłem od 12 do 14 godzin pracy, co pozostawiło od pięciu do sześciu godzin, zanim obudziłem się, aby powtórzyć cykl. AE0FCC31AE342FD3A1346EBBB1F342FCB

Jako pół-wegetarianina myślałem. I chociaż nie byłem ćpunem kofeiny, kilka razy w tygodniu upadłem Chai, a napoje energetyczne od czasu.

Ale moja postawa na go-go-io-to więcej nie była spowodowana wyłączeniem przepracowania. W 1998 roku zostałem 40-letnią wdową z 11-letnim synem do podniesienia. Dziesięć lat później stałem się „dorosłym sierotą”, kiedy mój tata zmarł w 2008 roku, a moja mama dołączyła do niego dwa lata później. Próbowałem pamiętać, co mówił mój mądry ojciec: „Nigdy nie wiesz, co przynosi jutro.„A moja równie bystra matka zaoferowałaby to, co ją nazwałem„ Que Sera Sera Attira ”, gdy przekazała sobie najlepiej Dzień Doris i powiedział mi: „Co będzie.„Tak więc wciąż się nie opuściłem, ale nie zostawiłem miejsca na aktywny żal z powodu strat, które doznałem.

Wszystko to przygotowało scenę dla tego, co wydarzyło się w drodze do domu z siłowni w ten malowniczy dzień czerwca.

Jechałem po znanych drogach, kiedy zacząłem doświadczać ulewnych potów, zawrotów głowy, palącej zgagi, nudności i poczucia, że ​​ktoś chwycił moją szczękę i stało się to nieruchome. Nazwij to intuicją w połączeniu z edukacją, ale od razu wiedziałem, że mam zawał serca. W przeciwieństwie do zwykłych objawów u mężczyzn, nie było chwytania mojego lewego ramienia, bólu w klatce piersiowej i utraty przytomności, ale straciłem rozsądek.

Zamiast robić to, co bym doradziłby każdemu innemu (zatrzymaj się i zadzwoń pod numer 911), pojechałem do domu, odwołałem wizytę z klientem, a po przelotnej przemyśleniu, że powinienem zabrać spocone siebie pod prysznic, postanowiłem, że postanowiłem Przejedź się do ER w odległości 10 minut (wybór.

Natknąłem się przez drzwi szpitala i powiedziałem kobiecie za biurkiem: „Myślę, że mam zawał serca."

W ciągu chwil zostałem przeniesiony przez wózek inwalidzki i przygotowywany do włożenia stentu do mojego serca, aby podeprzeć w pełni zamkniętą tętnicę. Pamiętam, że pomyślałem: „Nie mogę przegapić pracy. Potrzebuję tego dochodu.„Dbałem o siebie finansowo, odkąd mój mąż zmarł 15 lat wcześniej-nawet w tym momencie martwiłem się o wszystko oprócz mojego zdrowia.

Pamiętam też, jak pielęgniarka przygotowuje mnie do możliwości konieczności wykonywania stentu przez pachwinę, a nie na nadgarstku (pierwsze to tradycyjne podejście). „Będziesz mnie nienawidzić, ale będę cię ogolić tylko z jednej strony” - powiedziała. Zapytałem, czy zamiast tego może zrobić „pasek do lądowania” i oboje wybuchliśmy w chichotach. (Śmiech jest zdecydowanie najlepszą formą medycyny, nawet gdy masz zawał serca.)

Na szczęście nie było to konieczne, a dziś jestem wdzięczny, że pozostaje dziura w moim prawym nadgarstku, wraz z tą dodatkową częścią w moim sercu, która sprawia, że ​​myślę o sobie jak o kobiecie Bionic. Mój chirurg pokazał mi, jak moja w pełni zamknięta tętnica wyglądała jak przed stentem (złamana, zgięta gałąź drzewa), a następnie post-stent (podparta z powrotem, aby krew mogła normalnie przepływać). Ostrzegł mnie, żebym nie pozwolił, żeby to się powtórzyło.

Podczas powrotu do zdrowia przypomniał mi personel szpitala, rodzina i przyjaciele, że wielki przegląd stylu życia był w porządku. Okazało się, że moja rodzinna predyspozycja (moja matka zmarła z powodu zastoinowej niewydolności serca, a moja siostra miała dwa zawały serca), dietę i nierównowaga snu, pożyczyła się temu nieuniknionym wyniku. Najwyraźniej pracując 14 godzin dziennie, spanie dla pięciu lat i żyć z wcześniej pakowanego jedzenia wysoko w cholesterolu i sodu, nie służyło mi dobrze.

Mój osobisty system wsparcia machnął zbiorowymi palcami w moim kierunku, gdy powiedzieli mi, że muszę dramatycznie zwolnić i przestać dbać o wszystkich na własny koszt. W tym momencie zdałem sobie sprawę, że miałem aktywne uzależnienie: byłem typem A+ nadmiernym wygodą, która myślała, że ​​prosperowała na aktywności, ale zamiast tego cierpiała w wyniku niemal nieprzerwanego pragnienia, aby nie przenosić jej prawdziwych emocji jej.

Pomysł zabrania dwóch tygodni wolnych od pracy, który zasugerował mój lekarz, aby szczerze odstraszyć przycisk resetowania. Uzdrowienie wydawało się jak praca. Ledwo mogłem zrobić krok bez wykrycia. To było tak, jakby moje płuca były zawalonym akordeonem, aby się rozwinąć. Znalazłem się na kanapie, wpatrując się w wirując wentylator sufitowy i zastanawiam się, czy kiedykolwiek odzyskałbym wytrzymałość.

Nie bałem się, nie przed śmiercią, ale z powodu niezdolności, tak że inni ludzie musieliby się mną zająć. Nie mogłem sobie wyobrazić tak dramatycznego odwrócenia roli. Przekształciłem się z Wonder Woman w Bionic Woman, ale kim byłbym, gdybym nie był doskonałym opiekunem wszystkich innych?

Podczas angażowania się w jakąś bardzo potrzebną introspekcję zdałem sobie sprawę, że nie pozwoliłem sobie na wolność opłakiwania moich skumulowanych strat, po prostu Być zamiast być NA i szanować własne serce, tak jak ja robiłem serca innych. Mój wieloletni przyjaciel Barb, który mnie znał od 14 roku. „Nazywasz siebie kobietą uczciwości, ale okłamałeś siebie” - powiedziała. „Za każdym razem, gdy mówisz, że zamierzasz zwolnić i nie, tracisz wiarygodność.„Musiałem niechętnie przyznać, że była na miejscu.

Oprócz pracy nad dobrobytem psychicznym spędziłem kilka miesięcy w medycznie nadzorowanej rehabilitacji sercowej. W końcu zacząłem nową i mniej stresującą pracę jako dziennikarz piszący o dobrej kondycji, zdrowiu psychicznym i uzależnieniu. Zmieniłem dietę i trwające rutyny ćwiczeń i zacząłem brać drzemki, co wydawałoby się jak dekadencki atak przed Heart.

Pięć lat później nadal pracuję na kilku zdolnościach: widzieć klientów w wolniejszej praktyce terapii i nauczaniu zajęć, ale dramatyczne ograniczenie godzin.

Od tamtej pory 12 czerwca upewniam się, że radośnie świętuję mojego „kardiatariarza” i rozpowszechniam tę radość dzięki bezpłatnym flashmobsowi uścisku, które zacząłem robić w 2014 roku. Chodzę po regionie Filadelfii, gdzie mieszkam, oferując objęcie każdego, kto tego potrzebuje, od ludzi w schroniskach bezdomnych, po weterynarze z Wietnamu po osoby na stacjach kolejowych. Uśmiechają się, śmieją, a czasem płaczą, kiedy się przytulimy. Moim celem jest dać im coś świadomego i konkretnego do zrobienia, gdy czują się bezradne, aby dokonać pozytywnej zmiany na świecie.

I szczerze mówiąc, robię to również dla siebie. Pomaga mi czuć się bardziej związanym ze światem otaczającym mnie (i sprowadził mnie do Waszyngtonu, D.C.; Nowy Jork; Portland, Oregon; a nawet Irlandia). Kiedy przytulę się po całym świecie, jestem nie tylko dawcą, ale także odbiorcą. Ponieważ w latach od mojego zawału serca nauczyłem się znaczenia dbania o własne fizyczne i emocjonalne serce, tak jak zachęcam innych.

Mówię, że kobieta, którą zmarł, 12 czerwca 2014 r., Aby urodzić ten, który wpisuje te słowa. Musiała, odkąd mnie zabiła.

A jeśli chcesz poznać oznaki zawału serca, aby się chronić, są to znaki ostrzegawcze ataku serca ukrywających się na widoku.

Aby odkryć więcej niesamowitych tajemnic o życiu najlepszego, Kliknij tutaj Aby śledzić nas na Instagramie!