Jako terapeuta, który koncentruje się na współczesnej miłości, pracuję z jednostkami i parami w dekodowaniu ich relacyjnych doświadczeń. Te zapytania wahają się od „Dlaczego byłem duchowy?„Do” jestem z niewłaściwą osobą?„Każda eksploracja ma na celu udzielenie odpowiedzi na podstawowe pytanie:„ Dlaczego to połączenie nie działa i jak sprawić, by działało?"
Teoria przywiązania, wprowadzona przez brytyjskiego psychologa John Bowlby W latach pięćdziesiątych jest najczęściej cytowana i solidna nauka, którą mamy, aby pomóc nam zrozumieć, w jaki sposób odnosimy się do innych i dlaczego wybieramy je jako partnerzy. Obserwacje dynamiki matki/niemowląt zostały wykorzystane jako podstawa do pokazania nam, że związek, jaki mamy z rodzicami lub opiekunami, ponieważ dzieci wpływają na rodzaje relacji z naszymi romantycznymi partnerami.
Pomimo jego uniwersalnego zastosowania teoria przywiązania została skrytykowana za to, że była etnocentryczna i ignorowanie różnych kontekstów kulturowych, w których jest zakorzeniona. Na przykład pewne zachowania w kulturze zachodniej mogą być postrzegane i interpretowane inaczej w niektórych kulturach azjatyckich. Ważne jest, aby pamiętać, że to, co tutaj proponuję, jest tylko modelem i że ustalone opisy mogą cię nie opisywać całkowicie.
Zgodnie z teorią przywiązania, każdy z nas odnosi się na jeden z trzech różnych sposobów. Żaden z tych stylów nie jest „zły” ani „dobry.„Zamiast tego ukierunkują nas na nasze potrzeby, abyśmy mogli lepiej opowiadać się za partnerami, którzy są dla nas najlepiej odpowiednie.
Te osoby martwią się o swoje relacje i często martwią się o zdolność partnera do zwrócenia miłości, którą dają. Przykładowe przekonania: Mój partner nie chce być tak blisko mnie, jak ja; Mogę dostosować swój nastrój, aby zaspokoić potrzeby partnera; Jeśli mój partner jest w złym nastroju, automatycznie wierzę, że to coś, co zrobiłem źle.
Wiele z niepokojem przywiązanych dzieci było zobowiązanych do dostosowania się do potrzeb ich opiekuna lub miała rodzica, który nie pielęgnował ich niezależności, ucząc się, że aby „zdobyć”, musieli „dać” najpierw. To utrudniło im zaufanie, że są kochani za to, kim oni Czy u ich podstaw, nie wyłącznie dla tego, co oni Do dla innych. Ich iloraz miłości mógł być zależny od zatwierdzenia jako młodzi ludzie.
Te osoby uważają, że bycie częścią „my” oznacza, że niezależność jest utracona, a zatem unika intymności. Przykładowe przekonania: nikogo nie potrzebuję; Mogę to wszystko zrobić sam; Jeśli nie polegam na innych, nie mogę się przez nich zranić.
W tym przypadku dziecko zostało zmuszone do dostosowania się do świata, w którym figurki przywiązania nie były dostępne, a zatem zwróciły się do zabawek, książek i wyobrażonych relacji jako zamienników. Opiekunowie mogli zostać odstraszani przez potrzebę dziecka.
Osoby te czują się swobodnie z bliskością i często mówi się, że „kochają” ludzi, zachowując słodkie miejsce między niezależnością a współzależnością. Przykładowe przekonania: zasługuję na dawanie i przyjęcie miłości i przywiązania; Uważam, że moim prawem jest zaspokojenie moich potrzeb i moim obowiązkiem jest opowieść o nich; Popieram własną niezależność i osobę, z którą jestem w związku.
U dzieci z bezpiecznym przywiązaniem widzimy, że mają swobodę proszenia o to, czego chcą, i można łatwo uspokoić, gdy tego nie rozumieją. Oznacza to, że ich opiekunowie często nie byli emocjonalnie po prostu fizycznie obecni, dostosowani do potrzeb ich dzieci i akceptowania.
Jak na ironię, ludzie z niespokojnymi i unikającymi stylami przywiązania często kończą się w relacjach. „Z prawie wszystkimi parami, z którymi pracowałem, od pary latynoskich, pary międzyrasowych młodych i starych, gejów i prostych pary, nawet pary poliamorystyczne, nie wspominając o tych, którzy chcą być w związku, odkryłem, że ludzie prawie ludzie Zawsze przyjmuj ze sobą jedną z dwóch uzupełniających się ról-pisze terapeuta pary z siedzibą w Nowym Jorku Benjamin Seaman W swojej książce Ukryty taniec.
W ich najbardziej zaniepokojonych stanach dynamika niepokoju/unikania może być boleśnie nieskuteczna i monotonna gra na pchanie i ciągnięcie. Z tego powodu niektórzy eksperci od relacji zalecają, aby zarówno systemy niespokojne, jak i unikane oparły się randki, a zamiast tego łączą się z bezpiecznymi systemami.
W ich książce Przyłączony, psychiatra i neuronauk dr. Amir Levine I Rachel Heller ostrzegaj osób przed pomyleniem aktywowanego systemu przywiązania do osoby, która wysyła wiadomości, że on/oni są niedostępne z poczuciem miłości. „Następnym razem, gdy umawiasz się z kimś i czujesz się niepokojący, niepewny i tylko obsesyjnie, aby poczuć się podekscytowany od czasu do czasu, najprawdopodobniej jest to aktywowany system przywiązania, a nie kochać. Prawdziwa miłość, w sensie ewolucyjnym, oznacza spokój umysłu."
W rzeczywistości trudno jest zaprzeczyć istnianiu czegoś, co wydaje się miłością. Nie wspominając o tym, że wielu z nas jest już głęboko zakorzenionych w niespokojnych/unikających związkach, więc proponuję ramy i zestaw pięciu narzędzi do poruszania się w konfliktach relacji w sposób, który lepiej służy tobie i Twojemu partnerowi. AE0FCC31AE342FD3A1346EBBB1F342FCB
Paradoks zależności mówi, że możemy być niezależni tylko wtedy, gdy mamy przewidywalny związek z zależnością. Na przykład dzieci z bezpiecznymi przywiązaniami są w stanie podejmować ryzyko i wyłącznie odkrywać ponieważ Wiedzą, że ich opiekunowie pozostaną niezawodnym źródłem obecności i opieki po powrocie do bazy domowej. Podobnie w wieku dorosłym, aby czuć się bezpiecznie w relacjach romantycznych, nasi partnerzy muszą być w stanie odpowiedzieć na pytanie „Jeśli cię potrzebuję, czy będziesz tam dla mnie?„Afirmatycznie.
Tymczasem w kulturze zachodniej nazywanie „Reliant” lub „Nedey” jest obraźliwe i oznacza słabość. A jednak wiemy z nauki, że ludzie są podłączeni do połączeń i tych z nas, którzy mają wysokiej jakości relacje, żyją dłużej i zdrowsze, doświadczając mniejszej utraty pamięci i upadku poznawczego. Kojącego skutki połączenia można nawet zobaczyć w skanach obszarów głęboko w mózgu.
W swoim badaniu par heteroseksualnych z 2006 r. Badacz Jim Coan zidentyfikował, że gdy ukochana osoba trzyma dłoń w czasach stresu, zabiera to bólu. Ci, którzy zostali dotknięci przez ich partnerów, ocenili swój ból znacznie mniej niż ci, którzy musieli doświadczyć bólu. Zmienianie „potrzebującej” jako „ludzkości” jest niezbędnym pierwszym krokiem w budowaniu skutecznych połączeń.
Ze względu na naszą podstawową potrzebę bliskości protestujemy, gdy jej nie rozumiemy. Zachowanie protestacyjne to działanie, które próbuje zwrócić uwagę naszego partnera w celu zapewnienia, że pozostaniemy w stosunku do siebie. Działania te mogą obejmować nadmierne wiadomości tekstowe i próby uczynienia naszego partnera zazdrosnego do przewracania oczu, wychodzenia z pokoju, ignorowania połączeń i grożących zakończeniem związku. Każdy z nich jest próbą zauważenia i wezwaniem do połączenia; Jednak ich wpływ często powoduje przekazanie przeciwnych sentymentów.
Zamiast protestować, przyznaj, że system przywiązania jest aktywowany, polegając na tym, że możesz mieć potrzebę. Zadaj sobie pytanie: czego potrzebuję teraz, kiedy mój partner mi nie daje? I czy jest to potrzeba, którą mogę się spotkać, uzyskać z innego związku w moim życiu lub znaleźć słowa, o które należy poprosić mojego partnera na zwięzłą prośbę?
Kiedy nasza reakcja emocjonalna wydaje się rozważana (czując się jak „nie ma znaczenia” dla mojego partnera, ponieważ zapomniała iść psa) lub zmniejszyła (przewracając oczy, gdy mój partner płacze) w odniesieniu do jego wyzwalacza, prawdopodobnie ma historyczne korzenie. Rozróżnienie między ranami z przeszłości od obecnych przestępstw stwarza możliwości nowych historii w naszych narracjach przywiązania. Empatia dla naszych partnerów może zacząć od podzielenia się tym, co nie było dla nas bezpieczne jako dzieci i jak to zostaje ocynkowane w obecnej dynamice. Proste stwierdzenie, takie jak: „Tak działałem w dzieciństwie, aby przetrwać, i widzę, że ta odpowiedź pojawia się teraz w naszym argumencie” może pomóc w zmniejszeniu wskazywania palców i zwiększeniu bezpieczeństwa relacyjnego.
W czasach, gdy występuje niepowodzenie bezpieczeństwa, obwiniaj przeszłość zraniona zamiast obecnej interakcji. Trauma Psychoterapeuta dr. Janina Fisher, Zaleca język: „Gdyby nie to dla twojej cholernej traumy [wypełnij pustkę: zaniedbanie, porzucenie, nadużycie, nierealne oczekiwania, odrzucenia niepowodzenia, osąd], czułbyś się bezpieczny razem, nawet gdy jeden z was jest palantem!"
Często nasze „pozycje przetrwania”, przekonania i strategie, które wprowadziliśmy w celu zaspokojenia naszych podstawowych potrzeb, aktywuje „luki w zabezpieczeniach” naszego partnera, wrażliwości, które wnosimy z przeszłych lub obecnych okoliczności.
Na przykład pozycja przetrwania systemu unikania jest wycofanie się, co aktywuje wrażliwość systemu niespokojnego na strach przed utratą połączenia. Jednocześnie pozycja przetrwania systemu niespokojnego ciągłego dążenia do „więcej” (kontakt, komunikacja, otwartość) i potrzeba bliskości, stymuluje wrażliwość systemu unikania na strach przed porażką i rozczarowaniem.
Seaman przypomina nam „Bardzo ważne jest, aby zrozumieć, że zachowanie gry„ trudne do zdobycia ”lub„ sprawdzania ”[Unikanie tendencji] lub„ zaborcze ”lub„ dokuczanie ”[tendencja niespokojna] nie jest ustaloną cechą tego Jeden partner lub drugi. Jest to zachowanie, które dzieje się w kontekst związku, i często jest w reakcji na drugą osobę."
Im więcej par może przypisać konflikt do dynamiczny w przeciwieństwie do wady należących do indywidualny, Im mniej potrzeb będzie zastosowane strategie przetrwania, tworząc więcej bezpieczeństwa w związku.
Niezależnie od jakości naszych załączników z dzieciństwa, rodzimy się z pojemnością i potrzebą robienia lepszych. Nauka o neuroplastyczności mówi nam, że możemy rozwinąć bardziej satysfakcjonujące połączenia, szukając i dodając rzeczy, które przegapiliśmy-opiekę, uwagę i akceptację, których nie otrzymaliśmy. Zdrowy i kochający związek jest pielęgnowany przez więź emocjonalną, która odpowiada na naszą podstawową potrzebę bezpiecznego punktu startowego, aby wyciągnąć się z naszych głowy i do naszego życia.
Zamiast patrzeć na niedociągnięcia stylów unikających/niespokojnych przywiązania, przeformułuj je jako potencjalnie harmonizujące i uzdrawiające. Ci, którzy mają skłonność do unikania, prawdopodobnie musieli zaprzeczyć ich potrzebom i iść sam, aby nie obciążać innych. W rezultacie rozwinęli silne poczucie niezależności. Jednocześnie ci, którzy wypaczyli w kierunku lęku i niepewności, często musieli przewidzieć potrzeby innych i otrzymali pozytywne potwierdzenie ich spotkania. W rezultacie rozwinęli silne poczucie wspólnoty.
Ci z nas z bardziej unikającymi pozycjami przetrwania potrzebują wsparcia w prośbie o zaspokojenie naszych potrzeb i otrzymywania pomocy zamiast wycofywania się w izolację dla bezpieczeństwa (okazja). Tymczasem ci z nas z bardziej niespokojnymi pozycjami przetrwania potrzebują wsparcia w opiece nad naszym ogrodem zamiast koncentrować się na związku jako dostawcy dobrych uczuć i zapewnienia (włączenie). Zamiast być w sprzeczności, zarówno niespokojne, jak i unikane typy mogą skorzystać z postawy drugiej strony. Każda z nich ma historię i zestaw umiejętności, które mogą wspierać połączenie indywidualizmu i współzależności, oba istotne cechy kwitnącego związku.
Aby przekazać te umiejętności na skuteczne strategie komunikacji, zacznij od zapytania partnera: „Co byś poczuł się teraz bezpieczniej?„Pozwoli ci to uczyć się z siły partnera i jej walki, a ostatecznie wprowadzić związek w stan lepszego wyrównania.
Aby odkryć więcej niesamowitych tajemnic o życiu najlepszego, Kliknij tutaj Aby śledzić nas na Instagramie!